هنوز تا حد زیادی مشخص نیست که چرا عفونت های ناشی از آنفولانزا منجر به افزایش ابتلا به التهاب باکتریایی ریه می شود.
سرویس ترجمه ، اینکه چرا ویروس آنفولانزا موجب افزایش خطر ابتلا به ذات الریه آنهم از نوع کشنده آن می شود، هنوز مشخص نیست. محققان موسسه کارولینسکا در سوئد اکنون یافته های مهمی را یافته اند که زمینه ساز یک بیماری به اصطلاح فوق عفونی بنام آنفولانزا می شود ؛ بیماری‌‌ای که سالانه جان بسیاری از مردم را در سراسر جهان می گیرد.
نتایج این بررسی که در نشریه PNAS که در حوزه مقالات آکادمی ملی علوم فعال است، منتشر شده و می تواند در تحقیقات ژل اوزون نی نی سایت مربوط به بیماری ناشی از ویروس کرونا نیز کمک کننده باشد. ذات الریه یا آنفولانزای اسپانیایی یک همه گیری گسترده در سرتاسر جهان طی سال های 1918-1920 بود که برخلاف بسیاری از همه گیری های دیگر، اقشار کم سن و سال‌تر را هدف می گرفت و بزرگسالان قوی و سالم کمتر در معرض ابتلا به آن قرار داشتند. یکی از دلایل مهم این امر، فوق عفونت های به اصطلاح ناشی از باکتری ها، به ویژه پنوموکوک ها بود.
آنفلوانزا توسط یک ویروس ایجاد می شود اما شایع ترین علت مرگ در مبتلابان به این بیماری ویروسی، بیش از آنکه خود ویروس باشد پنومون باکتریایی ثانویه است. عفونت های پنوموکوکی شایعترین علت ذات الریه ناشی از یک همه گیری بوده و یکی از مهمترین علل جهانی مرگ و میر میان کشورها محسوب می گردد. عفونت قبلی ویروس آنفلوانزا نسبت به عفونت های ژئومورفولوژی پنوموکوکی حساس است اما سازوکارهای این حساسیت به طور کامل شناخته شده نیست.
محققان در انستیتوی کارولینسکای سوئد اکنون تغییرات ناشی از آنفلوانزا را در مجاری هوایی تحتانی شناسایی کرده اند؛ تغییراتی که بر رشد پنوموکوک در ریه ها تأثیر می گذارد. این دانشمندان با استفاده از مدل حیوانی دریافتند که مواد مغذی و آنتی اکسیدان های مختلفی مانند ویتامین C و سایر مواد محافظ سلول به طور معمول از خون نشت کرده و در نتیجه محیطی در ریه ها ایجاد می کنند که زمینه ساز رشد باکتری ها می باشد.
باکتری ها با افزایش تولید آنزیم باکتریایی HtrA با محیط التهابی سازگار می شوند. وجود HtrA باعث ضعف سیستم ایمنی بدن و رشد باکتریها در مجاری تنفسی آلوده به آنفلوانزا الترازیل می شود. کمبود یا حذف HtrA رشد باکتری ها را متوقف می کند. بیرگیتا هنریکس نورمارک، استاد گروه میکروبیولوژی، زیست شناسی تومور و سلول در انستیتو کارولینسکا که محقق اصلی این پروژه نیز محسوب می شود در این زمینه تاکید کرد: به نظر می رسد توانایی رشد پنوموکوک در مجاری هوایی تحتانی طی عفونت آنفلوانزا به محیط غنی از مواد مغذی با سطح بالاتری از آنتی اکسیدان ها ـ که در هنگام عفونت ویروسی ایجاد می شودــ و همچنین توانایی سازگاری باکتری با محیط و محافظت از خود در برابر ریشه کن شدن توسط سیستم ایمنی ، بستگی دارد.
نتایج بدست آمده اطلاعات ارزشمندی را در مورد چگونگی ادغام باکتری ها با محیط خود در ریه ها فراهم می کند و می تواند به منظور یافتن روش های درمانی جدید برای عفونت های مضاعف‌شده (ویروس آنفلوانزا و باکتری های پنوموکوک ) مورد استفاده قرار گیرد. ویکی سندر یکی از نویسندگان و محققان این پروژه در این باره توضیح می دهد: "HtrA یک آنزیم است، یک پروتئاز که منجر به تضعیف سیستم ایمنی بدن شده و به باکتری های پنوموکوک اجازه می دهد به لایه سلول محافظ داخل مجاری تنفسی نفوذ کنند. بنابراین یک استراتژی احتمالی می تواند استفاده از مهارکننده های پروتئاز برای جلوگیری از رشد پنوموکوک در ریه ها باشد."
هنوز مشخص نیست که بیماران COVID-19 نیز به چنین عفونت های باکتریایی ثانویه حساس هستند یا خیر اما محققان فکر می کنند مکانیسم های مشابهی به طور بالقوه در بیماران COVID-19 بسته به شدت و وخامت حال بیمار، یافت می شود. پروفسور هنریکس نورمارک می گوید: احتمالاً التهاب حاد ریه ، بدون در نظر گرفتن علت ، باعث نشت مواد مغذی و آنتی اکسیدان ها به محیطی می شود که همین امر رشد باکتری ها را تقویت می کند.
منبع: sciencedaily/ نوامبر 2020
مترجم: لیلا فرجی
منبع